"Dotknąć" gór

Czwartek, 11 sierpnia 2011 • dodano: 13.08.2011 | Komentarze 27

magneticlife.eu because life is magnetic
Ostatnie "dotykanie" gór zakończyło się klęską. Opisałem to w poprzednim wpisie. To ja chciałem się wycofać i nie uśmiechało mi się wpychanie roweru na Murowaniec. Atmosfera po takiej rejteradzie mocno się zagęściła. Ela postanowiła kupić mi buty do łażenia po górach abym nie miał wymówki, że nie mam w czym iść:)

Tu ostatnio dojechaliśmy © Kajman

Cóż, czasami trzeba negocjować warunki poddania. Pojechaliśmy do Nowego Targu szukać butów. Pojechaliśmy autem bo cel był jasny, wędrówka po sklepach. Początkowo miałem nadzieję, że trochę pomarudzę, że nie takie, że przemakające, że śliskie, wymyślić można sporo. Niestety albo stety trafiliśmy do sklepu Alpinusa.

Ze trzy razy przekracza się potoczek © Kajman

Myślę sobie, nie ma sprawy, tam będzie drogo. I tu się mocno zdziwiłem. Mieli promocje. Buty, które w Bielsku kosztowały ponad pięć stów były za niecałe trzy. Usłyszałem jedynie od Eli "bez butów z tego sklepu nie wyjdziesz!"
OK, myślę sobie. Buty są świetne do jazdy rowerem w zimie. Moje stare są w stanie przedagonalnym. Tak właśnie stałem się szczęśliwym posiadaczem butów.

Jedyna atrakcja na trasie, osuwisko © Kajman

Dzisiaj już trzeba wziąć rewanż na Murowańcu. Właściciel campingu, gość obeznany bo dużo po górach chodzi (na rowerze też jeździ), stwierdził autorytatywnie, że w nowych butach w góry, a szczególnie na dalszą wycieczkę się nie idzie. Wiem, że ma rację, ale ja nie za bardzo mam wyjście. Trzeba iść.

Schronisko w Murowańcu © Kajman

Droga na Murowaniec prowadzi przez las po wspominanych poprzednio kamolach. Idzie się dwie godziny i jedyna atrakcja na trasie to trzy mostki, przez które się przechodzi i jedno osuwisko. Wszystkie atrakcje znajdują się na samym początku. Dalej jest tylko las, kamole i tak dwie godziny!
Fakt, na trasie widziałem dwóch rowerzystów, ale oni jechali na fulach:)

Coś ostatnio mamy farta do nowożeńców w dziwnych miejzcach:) © Kajman

Gdy dotarliśmy do schroniska czekała nas kolejna atrakcja. Tłum ludzi i nasz kobiernicki proboszcz wśród nich. Miłe spotkanie, dawno go nie widzieliśmy. Pogadaliśmy sobie miło, wypiliśmy piwo i poszliśmy w swoją stronę a ksiądz w swoją. Wątek kościelny wycieczki został przypadkowo zaliczony:)

Kawałek za schroniskiem pojawia się pierwszy widok © Kajman

Fakt, jest ładnie © Kajman

Kościelce © Kajman

Widok na Podhale © Kajman

Bilans zysków i strat jak do tej pory. Straty, jeden obtarty palec, zyski, ładny widok po dwóch godzinach tupania.
Idziemy do Czarnego Stawu Gąsienicowego. To już czysty zysk, bo rowerem wjechać się tam absolutnie nie da ze względu na tłum ludzi. Idzie się w kolejce, jeden za drugim.

Żółta Turnia © Kajman

Granaty © Kajman

Panoramka © Kajman

To co w tej chwili napiszę dla wielu może wydać się herezją. Całą drogę tam i z powrotem zastanawiałem się jaki jest sens w "dotykaniu" gór. Mam lęk wysokości, więc na żadne przepaście właził nie będę. Widoki faktycznie ładne, ale aby je zobaczyć trzeba tupać łącznie cztery godziny przez las. Na wszystkich ścieżkach jest kolejka ludzi. Jeżeli ktoś mi powie, że to obcowanie z przyrodą to umrę ze śmiechu.

Kozi Wierch © Kajman

Mały Kościelec © Kajman

Ładnie zaprezentowały się Granaty © Kajman

Porównajcie oba wpisy, ten i poprzedni. Tu chodziliśmy nogami, tam był dystans na rowerze. Tu i tu były ładne widoki, ale podczas jazdy na rowerze jakby kapkę więcej zobaczyliśmy. Oceńcie sami, czy mój pogląd, że góry są najpiękniejsze z siodełka roweru nie jest słuszny? Czy koniecznie trzeba je zadeptywać?
O kosztach finansowych nie wspomnę, 15 zł za parking i 8 zł za dwie osoby ze wejście do parku:(

Idziemy w rządku, jak kaczki! © Kajman

Idą ludziska, idą © Kajman

Końca nie widać © Kajman

Z takimi przemyśleniami dotarłem nad Czarny Staw Gąsienicowy © Kajman

Jedyne co mi pozostało to otworzyć Kasztelana, którego dzielnie tu niosłem:) © Kajman

Ela zadowoliła się izotonikiem © Kajman

Miałem takie dziwne wrażenie, że ludzie tam przyszli żeby się najeść © Kajman

Jedynie kaczki mają tam trochę luzu, ale nie wolno je karmić © Kajman

To co lubię, góry z daleka © Kajman

Nawet odrobina śniegu się uchowała © Kajman

A ludzie znów idą i idą © Kajman

I znów końca nie widać © Kajman

A kolejka jak za komuny do mięsnego przed Wielkanocą © Kajman

Łatwo było w nowych bytach wejść, gorzej zejść. Pan na campingu miał rację, w nowych butach takich tras się nie robi. Trudno, przeżyję. Generalnie mi się podobało. Czego to człowiek nie zrobi by mieć fajne byty na rower do jazdy w zimie:)

Oprócz tego jak lazłem przez ten las to obmyśliłem rewanż na Eli. Dlaczego tylko można wziąć rewanż na Murowańcu? Ale o tym w następnym wpisie:)