Rowerowe zagrożenia

Piątek, 10 czerwca 2011 • dodano: 10.06.2011 | Komentarze 23

magneticlife.eu because life is magnetic
Na początku chciałbym jeszcze raz podziękować wszystkim uczestnikom meetingu. Było wspaniale. Tak nam się spodobało, że pewnie w przyszłym roku zrobimy drugą edycję. Mam nadzieję, że będziemy w tym samym gronie a być może jeszcze ktoś dołączy. Tym razem pogoda nie pozwoliła na wyścig rowerów wodnych, przed nami Hrobacza i Kocierz. Może uda się to zrealizować w przyszłym roku:)

Zapora w Porąbce © Kajman

Ostatni etap meetingu przejechaliśmy samotnie z Krzarą jako grupa poszukiwawcza. Jechaliśmy szybko od kultowego przystanku w ulewnym deszczu by dogonić peleton. Miałem wszystko mokre, ale w końcu wyschło. Można trochę pojeździć.
Pojechałem przed siebie zastanawiając się nad zagrożeniami czyhającymi na rowerzystów.

Chmury nad Hrobaczą © Kajman

Jednym z zagrożeń jest niewątpliwie utrata roweru. Marcin podjął nową pracę w Krakowie. W drugim dniu pojechał do pracy rowerem a wrócił na piechotę. Spod biurowca wyparował stary Kross A2. Był przypięty, ogólnie złom, nie miał ani jednej porządnej części, ale ładnie wyglądał, więc zniknął:(
Chwilowo Marcin zarekwirował mi Cajmana, ale tym razem jest przypinany potężnym u lockiem.

Zachmurzona Porąbka © Kajman

Innymi zagrożeniami są gleby. W pierwszym dniu meetingu czwórka z nas zjechała z Żaru czerwonym szlakiem. Dwóch zaliczyło glebę. Na szczęście skończyło się na mocno poobdzieranej ręce i podartym stroju. Ten zjazd jest bardzo niebezpieczny, szczególnie w czasie deszczu a przecież padało. Trafiło na twardzieli posiadających duże umiejętności.

Rzadki u nas widok takie zwierzęta, można spotkać sarnę, ale coś takiego? © Kajman

Wtedy też gdy wracaliśmy do domu, obok zapory w Porąbce, kobieta jadąca jakąś landarą uderzyła lusterkiem w moją kierownicę. Udało mi się opanować rower i dogonić mistrzynię kierownicy. Zapytałem ją dlaczego chciała mnie zabić. Nie potrafiła odpowiedzieć. Powiedziałem jej co myślę o takich kierowcach. Jadąca tuż za mną Anwi chyba się trochę przestraszyła oglądając całe zajście.

Tu kobieta walnęła lusterkiem w moją kierownicę © Kajman

W drugim dniu meetingu podczas jazdy w ulewie dwie osoby zaliczyły glebę. Szybka akcja pozostałych (zatrzymali ruch samochodowy i pozbierali glebowiczów) zapobiegła groźniejszym konsekwencjom zdarzenia.

Jezioro czanieckie 1 © Kajman

Kilka dni temu ze zgrozą przeczytałem wpis JPbika o wypadku, który spowodował. Tym razem skończyło się na złamanym obojczyku i skasowanym rowerze. Stracony też może być sezon maratonowy, który dla Jacka jest tak ważny. Inne konsekwencje w tym finansowe mogą pokazać się wkrótce:(

Jezioro czanieckie 2 © Kajman

Bardzo lubię czytać wpisy Kosmy100, robi wspaniałe foty i jak nikt inny potrafi integrować środowisko bikestatowiczów:)
Ostatnio u Moniki pojawiły się relacje o atakującym szlabanie, o szalejących kierowcach blachosmródów i zagrożeniu jakie stwarzają. Podczas wycieczki gdy wjechała na Równicę, można przeczytać o zmiażdżonym kasku jednego z uczestników i o opatrywaniu drugiego. Powiało grozą.

Jezioro czanieckie 3 © Kajman

Ostatnimi czasy na forum trwa dyskusja o kaskach. Ostatnie wnioski z dyskusji są takie, że gdy ludzie nie jeździli w kaskach nie mieli gleb. Kurcze coś w tym jest. Prawie wszystkie osoby opisane powyżej jechały w kasku.
Zaczynam się zastanawiać czy przypadkiem nie schować kask gdzieś głęboko i przeprosić się z moją czapeczką rowerową?

Jezioro czanieckie 4 © Kajman

Idąc tym tokiem myślenia można dojść do wniosku, że jazda na rowerze jest ciągłą walką o życie. Jak nas nie okradną to przynajmniej próbują zabić. Hobby rowerowe jest strasznie niebezpieczne!!!

Jezioro czanieckie 5 © Kajman

Zagrożenia są wszędzie. Najwięcej wypadków jest w kuchni własnego mieszkania. To przecież nie oznacza, że do kuchni nie należy wchodzić bo spotka nas coś złego. Złodzieje kradną nie tylko rowery, można stracić portfel w hipermarkecie czy autobusie. Mamy unikać tych miejsc?

Jezioro czanieckie 6 © Kajman

Ja myślę, że jazda rowerem to czysta przyjemność, z której trzeba czerpać maksimum radości. Jeżeli się skupimy na podziwianiu widoków, wietrze we włosach i przygodzie będzie to sama radość, którą może dać nam rower.
Dlatego też mimo horroru, który miał miejsce na meetingu (cztery gleby i próba zabójstwa) bardzo mi się podobało:)
Na długo zapamiętam Czechowego banana, dywagacje Angelina na temat planety, z której pochodzi Krzara, czy samo ognisko.
Dlatego będę się trzymał radości rowerowania:)