Bardo i Kotlina Kłodzka

Poniedziałek, 3 czerwca 2013 • dodano: 03.06.2013 | Komentarze 20

magneticlife.eu because life is magnetic
Długi weekend zapowiadał się pięknie. Prognoza pogody zachęcała do wyjazdu wcześniej więc we wtorek wyruszyliśmy z Elą do Doliny Kłodzkiej. W miejscowości Bardo był organizowany zlot carawaningowy Południowców. Rowery zapakowane, wielkie plany zwiedzania i możliwość zobaczenia się z przemiłymi ludźmi poprawiały nam humory:)

Tablica © Kajman

Bardo © Kajman

Co prawda, gdy wyjeżdżaliśmy z domu było zimno i zaczynało lać, niezrażeni dojechaliśmy na miejsce. Przecież synoptycy zapowiadają piękny weekend. We wtorek przyjechało kilka załóg, więc zlot można było zacnie rozpocząć:)
W środę dojechała reszta.

II Zlot Południowców można uznać za rozpoczęty © Kajman

Zlot jest w miejscu średniowiecznego grodziska © Kajman

Bardo to miejscowość związana z kultem maryjnym. Chyba jedyna w Polsce, gdzie znajdują się dwie drogi krzyżowe, a raczej droga krzyżowa i droga różańcowa. Jest też bazylika, w której znajduje się dwunastowieczna figurka Matki Boskiej słynąca cudami.

Bardo nocą © Kajman

Bardo w dzień z potężną bazyliką © Kajman

Tronująca Madonna © Kajman

Zwiedzamy miasto. Jesteśmy pod wrażeniem. Bardo liczy 3 000 mieszkańców, ale ma też cztery klasztory, piękny most kamienny oraz wielką bazylikę. Idąc wieczorem po uliczkach miasta miałem dziwne odczucia, jak bym cofnął się w czasie do końca II wojny światowej.
Patrząc z nad brzegu Nysy na bazylikę, miałem wrażenie jak bym cofnął się w czasie do średniowiecza.

Jedna z kapliczek na drodze różańcowej © Kajman

Tu w 1594 roku osunęła się góra i wpadła do Nysy © Kajman

W środę pogoda była w miarę znośna, ale po imprezie integracyjnej jakoś nie za bardzo byliśmy w stanie wsiąść na rowery, więc w ramach pokuty obeszliśmy drogę różańcową.
Polscy synoptycy niestety bardzo się pomylili. Wieczorem w środę zaczyna lać i leje przez cały czwartek intensywnie. Miejsce zlotu zamienia się w wielką błotną maź. Jakoś nam to nie przeszkadza, ludzie włożyli gumiaki i tańczyli dalej:)

Do wieczora błotne tańce, wieczorem ognisko © Kajman

W piątek sprawdzamy pogodę opracowywaną przez Norwegów. Pokazuje przerwę w deszczu od 10 do 14. Raźnym truchtem zasuwamy w miejsce osunięcia góry skąd jest wspaniały widok na okolicę. Faktycznie widoki są piękne. Szkoda, że gmina nie zainwestowała w wycięcie chaszczy, które owe widoki zaczynają przysłaniać.

Widok z osuwiska © Kajman

Tam w dole stoimy © Kajman

Prognoza się sprawdza. 14:07 zaczyna lać. Wszyscy zlotowicze zaczynają się zastanawiać jak wyjedziemy. Trzeba pokonać wzniesienie, które mocno jest rozmoknięte i przejazd samym autem jest bardzo trudny, ale co tam, coś się wymyśli:)
Bardo ma jeszcze jedną wielką atrakcję. Spływ pontonami przełomem Nysy Kłodzkiej. Wykorzystujemy ostatnią przerwę w deszczu i płyniemy:)

W oczekiwaniu na instruktaż © Kajman

Wyruszamy na spływ © Kajman

Jest wysoki stan wody więc płynie się spokojnie © Kajman

Usłyszeli, że na campingu będzie wydawany gulasz więc przyśpieszyli © Kajman

W jednym miejscu trzeba pontony przenieść © Kajman

Przeszkodą jest spory wodospad © Kajman

W sobotę znów norweska prognoza pogody się sprawdza dokładnie. Od rana leje i lać ma do niedzieli. Cóż było robić. Wsiedliśmy w auto i pojechaliśmy zwiedzać okolicę. Założenie było takie by nie łazić po ulewnym deszczu, ale wybrać się tam gdzie nie pada czyli do kopalni złota w Złotym Stoku:)

Sztaby złota w kopalnianym magazynie © Kajman

Jedyny udostępniony w Polsce wodospad w kopalni © Kajman

W kopalni prócz złota i arsenu jest wystawa tabliczek z okresu PRL © Kajman

Ta mi się szczególnie spodobała © Kajman

Po zwiedzeniu kopalni i krótkim objeździe Złotego Stoku jedziemy do Paczkowa. To według przewodników jest polskie Carcassone. Hm, jaki kraj takie Carcassone. Szybko opuszczamy Paczków i jedziemy do Kłodzka.

W Paczkowie zachowały się w całości mury obronne © Kajman

W Kłodzku mocno przemoknięci ruszamy do Twierdzy Kłodzko. Po drodze oglądamy piękny most z rzeźbami. Stoi tam krzyż z czachą:)
Trzeba tam kiedyś wrócić bo tylko otarliśmy się o uroki tego pięknego miasta.

Zabytkowy most w Kłodzku jest starszy od mostu Karola w Pradze © Kajman

Są na nim piękne rzeżby, jest krzyż z czaszką © Kajman

Czaszka w całej okazałości © Kajman

Twwierdza Kłodzko © Kajman

Ta pruska żołnierka zaproponowała mi opłatę w naturze za wstęp do twierdzy czego świadkiem była moja żona:) © Kajman

Przyszedł dzień wyjazdu. Zgodnie z prognozą przestało padać o 10. Wszyscy się pakują i powoli zaczynamy wspólnymi siłami wyciągać przyczepy, część za pomocą lin, część mocnymi terenówkami a część przy pomocy wielkiego traktora. Niewątpliwie po za, wspaniałą grochówką i gulaszem, oczywiście tańcami i śpiewami była to największa atrakcja zlotu:)

Wszyscy grzecznie czekają na swoją kolej © Kajman

Potężna terenówka i trzeba pchać © Kajman

No i mamy kulig © Kajman

Popchnąć też nie zawadzi © Kajman

No i poszło:) © Kajman

Ciekawie to wygląda © Kajman

Uratowani nieśli pomoc pozostałym © Kajman

Generalnie, pomimo fatalnej pogody był to zlot, który na długo pozostanie wszystkim w pamięci:)
Dzięki za towarzystwo, fajną organizację, gulasz, że o grochówce nie wspomnę:)
Co do roweru, powiem tak, dojechałem z miejsca postoju cepki do miejsca uratowania więc gminę Bardo też zaliczyłem na rowerze:)

Księstwo Toszeckie

Sobota, 18 maja 2013 • dodano: 23.05.2013 | Komentarze 3

magneticlife.eu because life is magnetic
Kontynujemy naszą wycieczkę po księstwach piastowskich. Tym razem okazję daje nam mini zlot carawaningowy w Brynku. Zlot jest zorganizowany na cześć naszego kolegi, który ciężko chorował i nie mógł być z nami w Przybrodzinie.
Szykuje się wspaniała impreza carawaningowa a przy okazji Ela opracowuje trasy rowerowe:)

Zamek w Toszku © Kajman

Zlot jest kameralny, większość uczestników dobrze się zna. Jest też w pewien sposób uroczysty. Nic więc dziwnego, że wieczorem przy ognisku jest "dziki jazz", dziki szalony:)
Dla takich imprez warto żyć:)

Powitanie Eda © Kajman

Rano jakoś ciężko się wstawało. Pewnie herbaty było za dużo. Cóż, trzeba się wziąć w garść, wsiąść na rower i odwiedzić Księstwo Toszeckie.
Historia księstwa przypomina bardzo historię całego Górnego Śląska pokazując w pigułce co się na tych terenach działo w ciągu ostatnich 800 lat.

Gotowi do drogi © Kajman

Nie wiadomo dokładnie, kiedy w Toszku na górującym nad okolicą wzgórzu zbudowano pierwszy drewniany gród obronny, możliwe że nastąpiło to już w okresie wczesnopiastowskim, w X – XI wieku. Historycy twierdzą jednak zgodnie,że gród w Toszku istniał już z pewnością w XII wieku. Prawdopodobnie kasztelania powstała za panowania Bolesława Krzywoustego.

W Wielowsi odwiedzamy pałac hrabiego Verdugo © Kajman

Wszędzie żółto © Kajman

Na rowerze też żółto © Kajman

Później było jak zawsze. Śląsk po podziale dzielnicowym przypadł Wygnańcowi i jak wszędzie było dzielenie. Gród kasztelański w Toszku należał do kolejnych książąt śląskich z linii opolskiej, potem bytomsko – kozielskiej, wreszcie linii cieszyńskiej i oświęcimskiej.

Na toszeckim rynku św Jan Nepomucen © Kajman

Brama toszeckiego zamku © Kajman

Przez 25 lat do roku 1303, Toszek był stolicą księstwa. Największe znaczenie osiągnął zamek w Toszku w okresie długiego panowania księcia toszeckiego Przemysława (z linii oświęcimskiej) w XV stuleciu. Przemysław nie tylko odbudował zamek po zniszczeniach spowodowanych przez najazdy husyckie, lecz uczynił z niego swoją stałą rezydencję, w dodatku rezydencję teraz już murowaną.

Zamkowy dziedziniec © Kajman

Zamek od strony dziedzińca © Kajman

Po śmierci księcia Przemysława w 1484 roku zamek stał się ponownie własnością książąt linii opolskiej, lecz na krótko. Z chwilą bezpotomnej śmierci Jana II Dobrego w 1532 roku zamek toszecki wraz z księstwem opolsko – raciborskim przeszedł w ręce Habsburgów (jako lenno królów czeskich).
No i poszło, aż do II wojny światowej zamek pozostawał w rękach różnych rodów niemieckich.

Wieża i mury obronne © Kajman

I znów zrobiło się żółto © Kajman

Widzieliśmy pałac, zwiedziliśmy zamek, teraz przyszedł czas na Szlak Architektury Drewnianej. Jedziemy do Zacharzowic. Przepraszam za jakość fotki wnętrza, ale była msza i nie chciałem by ksiądz z ambony minie wywołał:(

Tablica © Kajman

Kościół w Zacharzowicach © Kajman

Z innej strony © Kajman

Wnętrze © Kajman

Z mapy wynika, że w miejscowości Lubie są groby rodziny Baildonów. Baildonowie byli rodziną o tradycjach hutniczych, William z Baildon był inżynierem hutnictwa w Zakładach Żelaznych Carron w Szkocji. Ta rodzina to kawał historii przemysłu Górnego Śląska.

Grobowce rodziny Baildon © Kajman

Napis © Kajman

Wracając na camping zauważyłem sporą ilość parkingów leśnych. Stworzono na nich ścieżki edukacyjne z tablicami.
Po powrocie czeka na nas zimne piwko a wieczorem znów "dziki jazz":)

Tablica edukacyjna na leśnym parkingu © Kajman

Chwilowo jeszcze spokojnie © Kajman

Pokaż trasę GPS

Goła baba w kościele

Sobota, 4 maja 2013 • dodano: 14.05.2013 | Komentarze 8

magneticlife.eu because life is magnetic
Ostatnia nasza wycieczka podczas XIII zlotu carawaningowego zapowiadała się bardzo ciekawie. Ela jak zwykle zaplanowała trasę. Celem jest perełka Piastowskiego Szlaku czyli Strzelno. Pojechał z nami jak zawsze Janusz oraz po raz pierwszy Grażyna z mężem Adamem:)

Szlak Piastowski © Kajman

Wcześniej pogoda nas nie rozpieszczała. W obawie, że umkną nam najważniejsze atrakcje Wielkopolski czyli Biskupin i Ostrów Lednicki, miejsca te byliśmy zmuszeni zwiedzić autem:(

Biskupin w całej okazałości © Kajman

Tak kiedyś mieszkano © Kajman

Archeologia eksperymentalna jest świetnie zorganizowana © Kajman

Gdy zwiedzaliśmy najwcześniejsze miejsca polskości, nasunął mi się jeden wniosek. Historia naszego kraju miała trzy punkty przełomowe. Najazd Brzetysława w 1038 roku, Objęcie przez Wazów tronu polskiego co w końcu doprowadziło do rozbiorów i odzyskanie niepodległości.

Mieszko Bolesław i Otton na Ostrowie Lednickim © Kajman

Pierwszy Polski murowany zamek © Kajman

Być może tu Mieszko się ochrzcił © Kajman

Nas zainteresował ten pierwszy moment. W 1038 roku książę czeski Brzetysław napadł na Wielkopolskę i zrównał ją z ziemią. Ludność uprowadził do Czech gdzie ją osiedlił. Skarby załadował na wozy i wywiózł a grody spalił. Jak piszą ówcześni kronikarze w katedrze gnieźnieńskiej dziki zwierz sobie legowiska zrobił.

Wszędzie powstają rekonstrukcje chat, na Ostrowie też © Kajman

Czekamy na prom © Kajman

Po tym wydarzeniu nic już nie było takie same. Gród w Grzybowie który był większy od Gniezna zatracił się w pomroce dziejów jak wiele innych grodzisk. Stolicę przeniesiono do Krakowa a Wielkopolska długo podnosiła się z ruiny. Gdy się patrzy na te miejsca nasuwają się pytania co by było gdyby...?

Dojechaliśmy do celu wycieczki © Kajman

Klasztor, kościół św Trójcy i rotunda św Prokopa w Strzelnie © Kajman

Efektem tego całego zamieszania są daty lokowania miast. W Małopolsce większość miast była lokowana w XIII wieku, w Wielkopolsce w XIV. Miasta wielkopolskie były lokowane jakby dwa razy, np Strzelno zapewne w 1234 r, ale z pewnością w 1356. Piękny opis zabytków miasta na swoim blogu wstawiła Ela:)

Wnętrze kościoła św Trójcy w Strzelnie © Kajman

Kościół w Strzelnie słynie na całym świecie z kolumn. Łącznie jest ich 7, ale najistotniejsze są dwie, rzeźbione. W całej Europie, oprócz kolumn strzelińskich, rzeźbione kolumny zachowały się tylko w Hiszpanii w Santiago de Compostela (w katedrze św. Jakuba) oraz we Włoszech, w Wenecji (w katedrze św. Marka). Ludzie z całego świata specjalnie przyjeżdżają by je zobaczyć.

Kolumna pokazująca dobro © Kajman

Kolumna pokazująca zło © Kajman

Goła baba w Kościele © Kajman

Na kolumnach łącznie umieszczono 36 postaci ludzkich, po 18 na każdej. Z prawej strony jest kolumna dobra zawierająca sprawiedliwość, wiarę, mądrość, cierpliwość, pokorę, posłuszeństwo, wstrzemięźliwość, czystość i pokój chrystusowy.

W kościele wypatrzyłem też czachę © Kajman

Czacha w całej okazałości © Kajman

Po lewej stronie jest kolumna zła. Pokazuje gniew,zabójstwo, pychę, krzywoprzysięstwo, obżarstwo, rozpustę, swawolę, bluźnierstwo i zawiść.
Tu mamy coś niesamowitego. Jako zło pokazana jest postać gołej kobiety. Nic to, że goła kobieta pokazuje zło. Szokiem jest, że taka rzeźba pojawiła się w średniowiecznym kościele. Ciekawe na co wierni podczas mszy się gapili?

Parking rowerowy pod rotundą © Kajman

Klasztor z tyłu © Kajman

Rotunda św Prokopa © Kajman

Obok Klasztoru znajduje się Rotunda św Prokopa. To największa w Polsce rotunda romańska. Robi wrażenie gdy oglądamy ją z zewnątrz, jeszcze większe gdy wejdziemy do środka. To miejsce, które trzeba zobaczyć:)

Wnętrze rotundy © Kajman

Jakieś duchy? © Kajman

Tutaj też jest krzyż z czachą, kto go wypatrzy? © Kajman

Wybierany się na rynek w Strzelnie. Jesteśmy głodni a tu wszystkie knajpy zamknięte! Trzeba zjeść bułę ze sklepu i wracać na camping.
To był bardzo udany długi weekend. Praktycznie widzieliśmy wszystkie nasze kategorie zwiedzeniowe od kościołów drewnianych, były zamki, były pałace, nawet czacha się trafiła:)
Zostało jednak sporo do zobaczenie, pewnie jeszcze kiedyś wrócimy do Wielkopolski:)

Restauracja na wolnym powietrzu © Kajman

Pokaż trasę GPS

Moje spojrzenie na Wielkopolskę

Środa, 1 maja 2013 • dodano: 12.05.2013 | Komentarze 24

magneticlife.eu because life is magnetic
To była świetna wycieczka. Jej walory turystyczno historyczne łącznie ze szczegółowym opisem zwiedzanych miejsc na swoim blogu wstawiła Ela, nie ma więc sensu bym się powtarzał.
Postaram się przekazać moje wrażenia z Wielkopolski po 10 dniach pobytu i zwiedzania tego regionu:)

W Witkowie zaczyna się bikestatsowy zlot © Kajman

Dla ścisłości samej wycieczki rowerowej należy powiedzieć, że momentami jechało nas sporo. Z campingu wyruszyliśmy w trójkę, Ela, Janusz i ja. W Witkowie byliśmy umówieni z Jurkiem57. Wkrótce okazało się, że dołączy do nas Sebekfireman z gnieźnieńską ekipą w skład której wchodził Jerzyp1956, Micor, Marcingt oraz najmłodszy z nas, ale mocny Mateuszp1999.
Dziękuję wszystkim za wspólną jazdę:)

Ekipa na szlaku © Kajman

Wracając do tematu. Pierwsze moje spostrzeżenia były z jazdy autem po Wielkopolsce. Nie ważne czy jechałem ciągnąc przyczepę czy też samym autem wiele razy wielkopolscy kierowcy mnie zadziwiali. Mówi się, że Wielkopolanie to naród oszczędny. Pewnie coś w tym jest, ale na pewno nie za kierownicą samochodu. Pedał gazu i hamulca wielu używa na maksa często zapominając o własnym bezpieczeństwie o kulturze jazdy nie wspomnę:(
Czasami się zastanawiałem jakim cudem tam jeszcze ktoś żyje.

Ciekawostka, jak w Krakowie był plakat "Zimny Lech" to kazali go usunąć! © Kajman

Wielkopolska nigdy nie kojarzyła mi się z miejscem gdzie chciałbym spędzić wakacje. Przejeżdżałem głównymi drogami jadąc z nad morza czasami zatrzymując się by zobaczyć np. Gniezno.
Fakt, że są to ciekawe tereny można było stwierdzić podczas jazdy rowerem. Ciekawe pod względem historyczno achitektonicznym. Pod względem krajobrazowym też jeżeli się to lubi. Góry krajobrazu nie przysłaniają a zobaczyć można morze pól.

Z ekipą zwiedzamy pałac Rzewuskich w Arcugowie © Kajman

Trzeba przyznać jednak, że Wielkopolska pięknie się przygotowała na przyjęcie turystów. Wielkie wrażenie zrobiły na mnie trasy, pięknie oznaczone i opisane. Tablice informacyjne są najlepsze z tych, które w Polsce widziałem. Trasy podzielono pod względem tematycznym. Największy jest Szlak Piastowski. Pięknie wytyczony i oznaczony wiedzie przez najciekawsze miejsca Wielkopolski od Poznania po Inowrocław. Na szlaku są zamki, pałace, grodziska i inne atrakcje. Można go zwiedzać na rowerze.

Tablica © Kajman

Pałac w Niechanowie © Kajman

Tablica © Kajman

Pałac w Czerniejewie © Kajman

Pałac w Czerniejewie od zadniej strony © Kajman

Pałaców jest więcej. Nie koniecznie znajdują się na Szlaku Piastowskim, ale można znaleźć je na mapach. Warto zjechać z drogi by je zobaczyć:)

Pałac w Grzybowie © Kajman

Pałac w Żydowie © Kajman

Ciekawostką dla mnie były szlaki tematyczne. Bardzo zainteresował mnie Szlak Mitów i Legend. Nigdy z czymś takim się nie spotkałem. Bardzo żałuję, że odwiedziliśmy tylko jedno miejsce na szlaku, ale co się odwlecze to nie uciecze.

Tablica © Kajman

Izyda z Małachowa Złych Miejsc © Kajman

Kolejny bardzo ciekawy szlak to Szlak Romański. Trzemeszno i opactwo benedyktynów pokazałem ostatnio. Jest tu jeszcze Ostrów Lednicki, Poznań, Giecz, Gniezno czy Mogilno. Po za szlakiem jest też sporo bardzo ciekawych obiektów, które niewątpliwie warto zobaczyć:)

Kościół w Czerniejewie © Kajman

Wnętrze © Kajman

Czytelnicy mojego blogu wiedzą, że jestem fanem kościołów drewnianych. W Wielkopolsce są wytyczone dwa szlaki. Pierwszy Szlak Kościołów Drewnianych jest wokół Puszczy Zielonka, drugim jest Szlak Pałuckich Kościołów Drewnianych. Oczywiście są również niemniej ciekawe kościoły nie znajdujące się na żadnym szlaku.

Tablica © Kajman

Kościół w Niechanowie © Kajman

Kościół w Grzybowie nie będący na żadnym szlaku © Kajman

Można w Wielkopolsce natrafić również na inne ciekawe obiekty. Niejednokrotnie oglądaliśmy perełki architektury w postaci mauzoleów rodzinnych. Jeden z nich w ostatnio w Osówcu. Tym razem w Grzybowie trafiliśmy na kolejną perełkę:)

Kaplica grobowa w Grzybowie © Kajman

Wielkopolska bije resztę kraju na głowę pod względem ilości i zagospodarowania grodzisk wczesnośredniowiecznych. Najsłynniejszy jest oczywiście Biskupin. Do niego wrócimy w najbliższym wpisie. Mnie zachwyciło grodziski w Grzybowie. Polecam wszystkim gorąco zwiedzenie tego miejsca. Przepięknie pokazane samo grodzisko, ale na szczególną uwagę zasługuje muzeum. Można pobawić się w archeologa:)

Brama grodziska w Grzybowie © Kajman

Tu możemy pobawic się w archeologa © Kajman

Słuchamy ciekawych opowieści przewodnika © Kajman

Rekonstrukcja średniowiecznych zabudowań © Kajman

Szyją średniowieczne buty © Kajman

Trochę nowsza wersja chaty też jest © Kajman

Ostatnio zapanowała moda na turnieje rycerskie i szeroko pojętą archeologię eksperymentalną. Biskupin jest tu świetny. Gród w Byczynie też ciekawy, ale grodzisko w Grzybowie niczym nie ustępuje. Bractwo Rycerskie z Grzybowa zaryzykowało udostępnienie Eli swego ekwipunku. Jak się to skończyło sami zobaczcie.

Dali kobiecie skurzaną tunikę i kolczugę © Kajman

Dali skurzaną pilotkę i metalowy berecik © Kajman

I się kobieta cieszy © Kajman

Nieopatrznie dali szabel albo innego miecza © Kajman

Tarczę wzięła sobie sama © Kajman

No i w ramach wdzięczności dostali łomot © Kajman

Warto zwiedzać Wielkopolskę

Pokaż trasę GPS

Goplanie i Trzemeszno

Wtorek, 30 kwietnia 2013 • dodano: 08.05.2013 | Komentarze 10

magneticlife.eu because life is magnetic
Już jakiś czas staramy się z Elą zwiedzać księstwa piastowskie. Tym razem trafiliśmy do samego serca Piastów. Chcemy to wykorzystać na maxa. Ele przed wyjazdem przygotowała ambitne trasy, ale jak to bywa plany swoje a życie swoje. Pogoda nas nie rozpieszczała, Ela zatruła się pierogami więc plany trzeba było weryfikować:(

Gopło, byc może tu wszystko się zaczęło © Kajman

Trasy rowerowe się skróciły,trzeba było wspomóc się autem by zobaczyć co było planowane. Autem zaliczamy najdalszą trasę do Kruszwicy i Inowrocławia.
To miejsca gdzie zapewne zaczęła się nasza państwowość. Co ciekawe, na miejscu dowiadujemy się, że to czego uczono nas w szkole nie zawsze jest zgodne ze stanem faktycznym.

Mysia wieża czyli zamek w Kruszwicy © Kajman

Zacznijmy od Goplan. Było to plemię słowiańskie zamieszkujące najprawdopodobniej okolice Pojezierza Wielkopolskiego i jeziora Gopło na Kujawach. Geograf Bawarski podaje, że Goplanie (Glopeani) mieli w pierwszej połowie IX w. 400 grodów. Ten sam geograf ani słowem nie zająknął się o jakiś Polanach chociaż w swoim spisie wymienił 58 różnych plemion!

Kolegiata w Kruszwicy z XII wieku © Kajman

Wnętrze © Kajman

To jak to jest, byli jacyś Polanie czy też nie. Jedna z teorii głosi, że Polanie to Goplanie, inna że Polanie połączyli się z Goplanami i to już była potęga, która mogła namieszać w historii.
Archeologia też namieszała. Okazuje się, że grody, które uważamy za największe wcale takie nie były. Nie Kruszwica była największa tylko pobliska Mietlica. Kto o niej słyszał?

Ruina czyli kościół romański w Inowrocławiu © Kajman

Wnętrze © Kajman

Jaka Mietlica kiedy wszyscy wiedzą, że wtedy rządził Popiel, którego myszy zeżarły a Mysia Wieża jest w Kruszwicy. No tak, jest, ale pozostałość po zamku wybudowanym przez Kazimierza Wielkiego czyli jakieś 600 lat po Popielu. I tak końca z tymi grodami dojść nie można. Może więc zacznijmy od Piasta:)

Rowerami jedziemy do Trzemeszna. Po drodze jest dwór w Osówcu © Kajman

W Osówcu jest też neogotycki grobowiec © Kajman

Historię Piasta i Popiela znamy ze szkoły. Ciekawie opisana jest w Starej Baśni na podstawie której powstał film. Mnie najbardziej podoba się wersja opisana przez Nienackiego w powieści Ja Dago. Wszystko to opiera się na legendach i znikomych przekazach historycznych.

Orchowo kościół Wszystkich Świętych, pochodzący z II połowy XVIII wieku © Kajman

Wnętrze. Za pierwszym razem był zamknięty © Kajman

Wnętrze. Za drugim razem się udało © Kajman

Jak to było pewnie nigdy się nie dowiemy. Zostawmy więc Popiela i Piasta i przejdźmy do rowerowania. Jedziemy jak zwykle na zlotach carawaningowych z Januszem. Trasę zaplanowaną do Trzemeszna, Ela stara się maksymalnie uatrakcyjnić, jest drewniany kościół, jest neogotycka perełka jest i skansen. Trochę dziwny bo za free, bo przy szkole, ale jest:)

Skansen jak ta lala © Kajman

Eksponaty trochę zardzewiały © Kajman

Dojeżdżamy do Trzemeszna. Ładne miasteczko wita piękną wieżą ciśnień. Kawałek dalej moją uwagę przykuwa tablica reklamowo informacyjna. Zastanawiam się czy nie załapać się na jakąś promocję:)

Reklama dźwignią handlu © Kajman

Trzemeszno to rodzinne miasto Sebkafiremana. Bardzo żałujemy, że nie mamy do niego telefonu, ale co się odwlecze to nie uciecze. Sebek i tak był wtedy w pracy. My z otwartymi z podziwu dziobami zwiedzamy kościół Wniebowzięcia NMP i Michała Anioła.

Trzemeszno Kiściól Wniebowzięcia NMP © Kajman

Wnętrze © Kajman

Przepiękna kopuła © Kajman

Z Trzemeszna pochodzi też słynny Jan Kiliński. Ma tam swój pomnik. Ciekawy gość. Niby szewc a pełnił funkcję pułkownika w powstaniu kościuszkowskim.
Z Trzemesznem związana jest jeszcze jedna ciekawostka.
Trzemeszno oddalone jest od Gniezna o 10 km. Tę drogę jako pielgrzymkę do grobu św Wojciecha przebył Jagiełło po zwycięstwie grunwaldzkim.

Ela szaleje po Trzemesznie © Kajman

Jaśko z szabelką © Kajman

Czas na camping, piwko czeka. Po drodze jak to w Wielkopolsce widok jest dość monotonny. Gdy się kończy jedno pole, zaczyna się następne. Dobrze, że choć czasami można jakiś wiatrak wypatrzeć, taki elektryczny albo sympatycznego koźlaka:)

Gdzie ma śmigi? © Kajman

Pokaż trasę GPS

Wielkopolska

Niedziela, 28 kwietnia 2013 • dodano: 28.04.2013 | Komentarze 21

magneticlife.eu because life is magnetic
W piątek nocą udało nam się dotrzeć na camping Na Skarpie w Przybrodzinie obok Powidza. Nie bez przygód udało się ustawić przyczepkę. Teraz czas na zwiedzanie. Plany są ambitne, ale kondycja cienka. Jest co zwiedzać. Wpisy jednak pojawią się pewnie po powrocie dlatego, że jedno zdjęcie wstawiałem dwie godziny:(

Zaczyna się zlot w Przybrodzinie © Kajman

Był to XIII zlot carawaningowy więc należało spodziewać się niespodzianek. Po 9 godzinach jazdy około 23 dotarliśmy na miejsce. Jedyne o czym marzyłem to piwko i spanie. Zaczynam ustawiać przyczepę a tu myk i jest pierwsza niespodzianka:(

I się porobiło © Kajman

Utopione koło © Kajman

Obsługa campingu chciała jak najlepiej przygotować się na przyjazd 160 przyczep. Postanowiono zamontować dodatkowe przyłącza wody. Wykop zasypano piaskiem. Gdy moja 1,5 tonowa przyczepa wjechała w to miejsce zapadła się po oś:(
Jak przygoda to przygoda, kierownik campingu wezwał odsiecz z "traktorowym liwarkiem" i po godzinie można było wyjechać z wilczego dołu:)

Tu kamole tam podnośnik, byle do góry © Kajman

Jeszcze trochę i się uda © Kajman

Jechaliśmy do Przybrodzina w upale. Niestety to był ostatni upał. Pogoda ma w nosie prognozy. Wygląda deszczowo więc jedziemy autem do Kórnika zwiedzić słynny zamek i ogrody.

Pałac e Kórniku © Kajman

Wnętrze © Kajman

Przypałacowe ogrody © Kajman

Po południu chcemy koniecznie pojeździć rowerami. Niestety Ela stwierdza, że zatruła się pierogami. Faktycznie, wygląda jak kupka nieszczęścia. Cóż było robić. Jedziemy z Januszem do Witkowa po lekarstwa dla Eli. Dla siebie też musimy kupić jakieś "likarstwo" jak nazywają miejscowi płyny mające zabezpieczać przed zatruciem. Wieczorkiem przy gitarze lekarstwa i "likarstwa" zostają skonsumowane, jest super:)

Kościół w Witkowie © Kajman

Wnętrze © Kajman

Melsztyn i historia wielkiego rodu

Sobota, 6 października 2012 • dodano: 20.10.2012 | Komentarze 19

magneticlife.eu because life is magnetic
Gdy jechaliśmy na zlot do Jurkowa wiedziałem, że w okolicy jest sporo do zwiedzenia. Szczególnie interesował mnie zamek w Melsztynie bo to miejsce związane bardzo mocno z historią średniowiecznej Polski.
Interesowała mnie też gmina Czchów. Byłem tam na wakacjach za młodych lat i chciałem zobaczyć co się zmieniło:)

Stała ekipa na promie © Kajman

Na gminie Czchów się nie zawiodłem. Jest świetnie przygotowana dla turystów. Wszystkie miejsca warte zobaczenia mają swoje ponumerowane tablice mówiące o tym co widzimy. Można to potraktować jak rajd na orientację. Miejsc do odnalezienia jest kilkanaście, nam udało się odnaleźć raptem cztery więc trzeba będzie tam kiedyś wrócić:)

Nad kampingiem wstaje świt © Kajman

Ela jak zwykle przygotowała trasę, my z Januszem grzecznie jedziemy za nią, ciesząc się na atrakcje, które zobaczymy. Zwiedzanie zaczynamy od kościoła w Jurkowie znajdującego się na Szlaku Architektury Drewnianej.

Kościół w Jurkowie © Kajman

Wnętrze © Kajman

Tablica © Kajman

Dalej przez Złotów i Biskupice Melsztyńskie jedziemy do Melsztyna zobaczyć zamek. Melsztyn związany jest z historią wielkiego rodu Melsztyńskich mocno związanego z historią Polski. Budowę zamku w Melsztynie rozpoczął kasztelan krakowski Spycimir herbu Leliwa, znany także jako Spytek I z Melsztyna, w 1347 roku. Był on protoplastą sławnego rodu Melsztyńskich i Tarnowskich oraz pierwszym znanym członkiem tej gałęzi Leliwitów.

Tablica informacyjna gminy Czchów © Kajman

Kościół w Złotowie © Kajman

Od frontu © Kajman

Detal © Kajman

Do 1314 roku był zwyczajnym szlachcicem mieszkającym w miejscowości Dębno. Powolną pracą wzniósł się na najwyższe w kraju dostojeństwa. W 1317 roku Spycimir został kasztelanem sandeckim, a w 1319 wiślickim. Koronacja Władysława Łokietka 13 stycznia 1320 roku przyniosła Spycimirowi pozycję wojewody krakowskiego, a w końcu w 1331 dosłużył się najwyższej w kraju godności świeckiej i został kasztelanem krakowskim.

Dworek w Biskupicach Melsztyńskich © Kajman

Kościół w Domosławicach © Kajman

Wnętrze © Kajman

Spytek założył miasto Tarnów, gdzie wybudował zamek. Rozpoczął również budowę zamku w Melsztynie, który miał być siedzibą rodową. Zamek przechodził z pokolenia na pokolenie w ręce potomstwa Spycimira, zawsze według pierworodztwa.

Zamek w Melsztynie © Kajman

Widok na Dunajec © Kajman

Następnie zamek w Melsztynie przejął Spytek II z Melsztyna, który stał się największym z rodu Melsztyńskich. W 1381 roku, mając 18 lat, objął urząd wojewody krakowskiego. Po śmierci Ludwika Węgierskiego niejednokrotnie przebywał na Węgrzech na dworze królowej Elżbiety. To on lansował w Polsce powołanie na tron Jadwigi.

Zamek w Melsztynie © Kajman

Zamek w Melsztynie © Kajman

Spytek II odegrał także kluczową rolę w realizacji przedsięwzięcia związanego z połączeniem Polski z Litwą. Był wielkim rycerzem, u boku króla uczestniczył w wielu wyprawach zbrojnych. Poniósł śmierć w 1399 roku, kiedy to brał udział w wyprawie wojennej księcia Witolda przeciwko złotej Ordzie. Przed decydującą bitwą stoczoną 12 sierpnia nad rzeką Worsklą tatarski dowódca miał ofiarować mu czepiec gwarantujący nietykalność ze strony jego żołnierzy, Spytek jednak odmówił i w ten sposób zakończył żywot największy polski możnowładca XIV wieku.

Widok z murów zamkowych © Kajman

Dochodzimy do Spytka IV. To bardzo ciekawa postać, a historia jego życia daje wiele do myślenia. Spytek IV nie mógł już samodzielnie pełnić władzy nad Podolem i Samborszczyzną, która przecież została mu nadana dziedziczenie. Ziemie te odebrał mu sam Jagiełło, ponieważ nie wyrażał poparcia dla obozu rządzącego.

Jedziemy do Zakliczyna © Kajman

Miasto też położone jest na Szlaku Architektury Drewnianej © Kajman

Po śmierci Jagiełły władza skupiła się wokół biskupa Zbigniewa Oleśnickiego, którego Spytek IV nie lubił (zresztą wzajemnie), ponieważ mieli oni ze sobą wcześniejsze nierozliczone porachunki. Biskup mieszał, jak to było w jego zwyczaju i niechęć Spytka do rządzących wzrosła jeszcze bardziej. W 1438 roku najechał na włości biskupie, a w rok później zawiązał konfederację w Nowym Mieście Korczynie, przeciwko Oleśnickiemu.

Ratusz w Zakliczynie © Kajman

Drewniane domy na rynku w Zakliczynie © Kajman

Później najechał na Korczyn w celu wymordowania ludzi biskupa, ale wtedy nawet konfederaci odstąpili od niego. Spytek IV został zabity w 1439 roku we wsi Grotniki. Jego zwłoki leżały nagie przez trzy dni na polu bitwy, dopiero usilne prośby żony Beatryki z Szamotuł doprowadziły do pogrzebania go w pobliskim Piasku Wielkim. Po jego śmierci ród Melsztyńskich zaczął podupadać.

Klasztor Franciszkanów w Zalkiczynie © Kajman

Z innej strony © Kajman

Wnętrze © Kajman

Detal © Kajman

Zwiedzamy Zakliczyn, miasto położone na Szlaku Architektury Drewnianej. W Klasztorze Franciszkanów trafiamy na ślub, więc nie możemy bliżej zapoznać się z przepięknym wnętrzem. Ruszamy bocznymi drogami w kierunku Czchowa.

Przeprawa promowa na Dunajcu © Kajman

Wielka rzeka Dunajec © Kajman

Czas na imprezę na kampingu. To niezapomniane chwile. Wiemy, że wrócimy tam jeszcze, by dokładniej zwiedzić gminę Czchów, dlatego tylko zerkamy na wieżę obronną w Czchowie, by w naszej pamięci pozostała i zachęcała nas do odwiedzenia tego miejsca jeszcze raz:)

Wieża obronna w Czchowie © Kajman

Nad kampingiem zapada zmrok, czas na imprezę © Kajman

Za zakończenie napiszę jedynie, że właśnie przekroczyłem 15 000 km na Bikestats. Moje foty z wycieczek przekroczyły 4 miliony otwarć. Dziękuję wszystkim zaglądającym, to dla mnie bardzo miłe:)

Skamieniałe Miasto

Sobota, 6 października 2012 • dodano: 07.10.2012 | Komentarze 22

magneticlife.eu because life is magnetic
Bardzo się ucieszyliśmy na wieść, że będzie zlot carawaningowy w okolicach Czchowa. Miejsce piękne a do tego atrakcji do zwiedzenia co niemiara. Zabieramy rowery i ruszamy do Chorwacji, która znajduje się co prawda w Jurkowie. Ośrodek jest nowy, powstaje na bazie żwirowni, ale robiony jest z głową a co najważniejsze jest świetną bazą wypadową w tamtych okolicach:)

Skalne Miasto © Kajman

Zwiedziliśmy już okolicę Rożnowa podczas poprzedniego wyjazdu, tym razem czas na kierunek przeciwny. Koniecznie chcemy zwiedzić Skamieniałe Miasto w okolicy Ciężkowic. Wyjeżdżamy na tyle późno, że jazda rowerem odpada. Fakt, można tam pojeździć na rowerach pod warunkiem, że będzie to góral a my wzięliśmy trekkingi. Pozostaje więc dojechać do Skamieniałego Miasta autem.

Warownia dolna © Kajman

Z innej strony © Kajman

Skamieniałe Miasto jest rezerwatem przyrody nieożywionej, obejmującym obszar 15 ha. Tworzy je zespól skał z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, które w wyniku erozji przybraly najrozmaitsze, fantastyczne kształty.

Warownia górna © Kajman

Orzeł © Kajman

Jednak, według dawnych legend, to nie siły przyrody spowodowały powstanie Skamieniałego Miasta, lecz klątwa rzucona na dawnych mieszkańców jako kara za występne życie.

Sałki © Kajman

Całkiem miły spacerek © Kajman

Według innej wersji była to kara za pogwałcenie praw gościnności, którego dopuścił się ówczesny pan Ciężkowic. Pewnego razu przybyła do niego dziewczyna, która zbiegła z niewoli od pana Rożnowa.

Piekło © Kajman

Borsuk © Kajman

Tak sobie tupiemy © Kajman

Dziedzic rożnowski zażądał jej wydania, a w zamian zaoferował pobliską wieś Kąśną. Zdradzona dziewczyna z rozpaczy skonała, a za karę całe miasto zostało przemienione w kamień.

Piramida © Kajman

Sesja fotograficzna © Kajman

Pustelnia © Kajman

Lubię takie legendy, ludzie muszą ruszyć konceptem by je stworzyć. Jaszcze bardziej podobają mi się nazwy poszczególnych formacji skalnych a każda została nazwana i podpisana:)

Baszta Paderewskiego © Kajman

Skałka z krzyżem © Kajman

Widoki były piękne © Kajman

Grzyby też były © Kajman

W drodze powrotnej zwiedzamy jeszcze dworek Paderewskiego w Kąśnej. Pragnienie domu ziściło się dla I.J. Paderewskiego w postaci zakupionego w „Królestwie Galicji i Lodomerii”, majątku Kąśna Dolna, liczącym ponad 1100 ha. Miał on być letnią rezydencją, własnym, rodzinnym gniazdem Paderewskiego.

Paderewski © Kajman

Niegdyś Ignacy Jan Paderewski zapraszał obywateli amerykańskich na łamach „Boston Transcript”, aby odwiedzali Kąśną, gdyż blisko tu z Tatr, a nawet z Paryża - jedynie 33 godziny pociągiem!

Dwór Paderewskiego w Kąśnej © Kajman

Księstwo siewierskie

Czwartek, 20 września 2012 • dodano: 20.09.2012 | Komentarze 16

magneticlife.eu because life is magnetic
Wczorajszy dzień obfitował w mnóstwo atrakcji. BSorient ma to do siebie, że jest sporo zwiedzania z dodatkiem adrenaliny, trzeba znaleźć punkty kontrolne. Zabawa jest przednia. Dzisiaj będzie równie ciekawie. Integracyjnie jedziemy zwiedzić Księstwo Siewierskie a w zasadzie jego stolicę:)

To my © Kajman

Wyruszamy z kampingu w Błędowie mocną grupą, przewodniczką jest Kosma w związku z czym "całkiem przypadkowo" towarzyszy nam Tomek. Całą trasę przejechała z nami Tymoteuszka a Amiga i Kiri urwali się za trzecim zakrętem.

Awaria? © Kajman

Od dawna chcieliśmy z Elą odwiedzić Księstwo siewierskie. To historycznie bardzo ciekawe miejsce. Ciekawa jest też postać z nim związana czyli Zbigniew Oleśnicki.
Przeciętnemu człowiekowi Siewierz kojarzy się z korkami na A1 i pragnie jedynie pognać dalej. Może ktoś po przeczytaniu naszych relacji zwiedzi Siewierz? Zobaczymy, naprawdę warto:)

Tymoteuszka rozpoczyna paradę strażaków © Kajman

Fotoreporterzy w akcji © Kajman

Ziemia siewierska historycznie leżała na pograniczu Śląska i Małopolski, ale była w granicach Śląska. Po podziale dzielnicowym śląscy książęta piastowscy po kolei stawali się lennikami czeskimi i jakoś do rozdrobnionej a w zasadzie nie istniejącej Polski specjalnie się nie śpieszyli.

Zamek w Siewierzu © Kajman

Samo użycie określenia księstwo przypada na czas władania Piastów cieszyńskich bedących lennikami czeskimi . Wcześniej bowiem jeszcze, książę dzielnicy krakowskiej, Kazimierz II Sprawiedliwy, po zdobyciu władzy w 1177, podarował Mieszkowi Plątonogiemu, księciu raciborskiemu, Siewierz wchodzący w skład kasztelanii bytomskiej i wraz z kasztelanią oświęcimską – w odpłacie za wsparcie go w wewnątrzdynastycznych walkach o władzę w Krakowie.

Tablica © Kajman

Po przejściu we władanie przez dynastię Piastów, początkowo jako kasztelania, ziemia ta była własnością najpierw linii opolsko-raciborskiej. Następnie, od 1281, władanie przejęli Piastowie bytomsko-kozielscy, a od 1337 cieszyńscy. Po raz pierwszy użycie określenia 'księstwo' w odniesieniu do tych terenów datowane jest na rok 1341.

Z innej strony © Kajman

Historia księstwa, jako księstwa biskupiego – rozpoczyna się w pewnym sensie 30 grudnia 1443. Ówczesny kronikarz zanotował „Oto Wacław, książę cieszyński ... znajdował się w kłopotach pieniężnych. A ponieważ w imieniu małoletnich braci zarządzał samoistnem księstewkiem położonym u granic polskich, przeto, nie robiąc sobie żadnych skrupułów, zaproponował sprzedaż biskupowi krakowskiemu”.

Brama wjazdowa © Kajman

Były to czasy, w których wszyscy lali się ze wszystkimi a na drogach panowali rycerze rabusie. To, że księstwo zostało sprzedane Zbigniewowi Oleśnickiemu nie spodobało się wielu piastowskim książątkom. Zaczęła się wojenka. W latach 40-tych XV wieku książę rybnicko – karniowski Mikołaj miewał zatargi z biskupem krakowskim Zbigniewem Oleśnickim. Z tymi zatargami często były związane łupieskie wyprawy na dobra biskupów krakowskich: Siewierz, Chełm, Imielin. Zakończyły się one zajęciem przez księcia Mikołaja Siewierza.

Dziedziniec zamkowy © Kajman

W związku z tym nie obyło się bez zbrojnej interwencji Polaków, którym przewodził starosta sieradzki, Piotr Szafraniec. Cóż, dóbr kościelnych trzeba było bronić. Po zakończeniu sporu w 1453 miasto Siewierz i zamek stały się siedzibą biskupów krakowskich pełniących tutaj rolę książąt siewierskich.

Dziedziniec zamkowy © Kajman

Jako pierwszy formalnego tytułu księcia siewierskiego zaczął używać w 1484 biskup Jan Rzeszowski. Jako ostatni używał go książę kardynał Adam Sapieha (zm. w 1951).
Ziemie księstwa były suwerenne terytorialnie i jurysdykcyjnie.

Lochy zamkowe © Kajman

Biskupi krakowscy w Siewierzu występowali nie jako najwyżsi przedstawiciele hierarchii kościelnej, tylko jako książęta siewierscy - prawni następcy i kontynuatorzy władzy księcia cieszyńsko - siewierskiego Wacława I i jego poprzedników. Księstwo miało własną gospodarkę, skarb, wojsko oraz surowe prawa z przywilejem katowskim włącznie, co odzwierciedla powiedzenie Kradnij, zabijaj, ale Siewierz omijaj.

Widok z wierzy zamkowej © Kajman

Obszar księstwa wynosił 607 km2, a w jego skład wchodziły trzy miasta: Siewierz, Czeladź i Koziegłowy oraz wioski: Gołuchowice, Łagisza, Wojkowice Komorne, Rzeniszów, Nowa Wieś, Strzyżowice, Sączów, Myszkowice, Tąpkowice, Wojkowice Kościelne, Dąbie, Rogoźnik, Twardowice, Sadowie, Winowno, Będusz, Żelisławice, Bobrowniki, Cynków, Chruszczobród, Grodziec i Ożarowice.

Rowery na zamkowym parkingu © Kajman

Całkiem przypadkowo sfociłem Monikę i Tomka, podobno pilnują rowerów © Kajman

Jeszcze w 1518 r. swe pretensje do Siewierza zgłosił książę cieszyński Kazimierz i spór musiał oprzeć się o oblicze i autorytet króla Zygmunta I. Ostatni traktat jaki został zawarty między zaborcami – datowany na 31 stycznia 1797 roku – dotyczył rozgraniczenia terytorium pomiędzy Austrią i Prusami, a przedmiotem sporu były miejscowości księstwa siewierskiego.

Widok z wierzy zamkowej © Kajman

Mieliśmy farta, że mogliśmy zwiedzić zamek. Normalnie trzeba się umawiać by wejść do środka, dzisiaj był otwarty:)
Można go zwiedzać za darmochę, jest pięknie zrobiony jako trwała ruina. Poczuliśmy się w obowiązku i zakupiliśmy kilka świetnych opracowań łączne z dukatem siewierskim:)

Kościół św Michała © Kajman

Po zwiedzeniu zamku jedziemy zobaczyć kościół św Michała Apostoła. Został wzniesiony w XVI wieku nieopodal zamku biskupiego, następnie przebudowany w XVII i XVIII wieku. Świątynię otacza mur z XVIII w. z piękną bramą biskupią. Przyglądam ja się owej bramie i ciśnienie mi skoczyło!!!

Brama biskupia © Kajman

Patrzę na krzyż nad bramą i co widzę? © Kajman

Czacha!!! © Kajman

Kościół jest pięknie zachowany, jako całość robi duże wrażenie. Nad głównym wejściem umieszczony jest namalowany na drewnie okazały herb bp. Kajetana Sołtyka wraz z datą 1783 roku, kiedy to kościół, z jego inicjatywy, został przebudowany w stylu barokowym, aby był ozdobą Księstwa Siewierskiego.

Herb © Kajman

Wnętrze © Kajman

Wpadamy jeszcze na rynek. Kiedyś na środku stał ratusz, dzisiaj jest po nim tylko pamiątkowa tablica. Sam rynek przypomina do złudzenia rynek sandomierski tylko owego ratusza brak.

Szykuje się sesja zdjęciowa na siewierskim rynku © Kajman

Od Siewierza jechał wóz, malowane panny wiózł © Kajman

Pora wracać. W Trzebiesławicach zatrzymujemy się przy pomniku. Mieszkańcy wsi wystawili go w podzięce wyzwolicielom. Chyba niewiele takich się uchowało, zwłaszcza z taką tablicą.
Wpadamy jeszcze do Łośnia. Trzeba zobaczyć pracę Moniki. Pięknie domek wyremontowała. Ela usiłuje zaprzyjaźnić się z Mustą, ale coś czarne koty nie mają do niej zaufania.

Że to się jeszcze uchowało. Napis na tablicy brzmi "Bohaterom Armii Czerwonej Wyzwolicielom Narodu Polskiego" © Kajman

A Musta myk:)))) © Kajman

Pokaż trasę GPS

Imprezy cięg dalszy

Niedziela, 9 września 2012 • dodano: 17.09.2012 | Komentarze 7

magneticlife.eu because life is magnetic
Ranek po nocnym ognisku jakoś tak ma, że człowiek bywa osłabiony, ale nie ma zmiłuj, pogoda jest piękna więc trzeba gdzieś pojechać. Tym razem Elę naszła ochota na bardziej ambitną trasę. Cóż z tego jak najpierw powinniśmy zrobić fetę Januszowi:)

Rowery gotowe do drogi © Kajman

Janusz właśnie dzisiaj obchodzi 66 urodziny więc rocznica bardzo okrągła:)
Wszyscy przyjaciele szybko się organizują by ją stosownie uczcić:)
Janusz się chyba nie spodziewał bo ekipa ściągnęła go z roweru i się zaczęły śpiewy i życzenia:)

Trochę zaskoczyliśmy Janusza © Kajman

Nie ma taryfy ulgowej, panie godnie zajęły się solenizantem") © Kajman

Oprócz prezentów był też wianek:) © Kajman

Po zakończeniu życzeń można było wsiąść na rowery. Kierunek Jezioro Czerniawskie. Trochę pod górkę, ale trasa miła. Jakoś nie specjalnie zaskoczył mnie niski poziom wody w jeziorze.

Wodospad chwilowo istnieje © Kajman

Mało wody w jeziorze © Kajman

Ela zastanawia się gdzie jechać dalej a mapa myk:) © Kajman

Zastanawiamy się gdzie pojechać dalej. Według mapy jeziora objechać się nie da, ale można pojechać wzdłuż Białej Wisełki. Tam tez ruszamy. Widać trochę rowerzystów i sporo turystów samochodowych. Większość na szczęście obiera kierunek na zameczek prezydencki.

Zameczek Prezydencki w Wiśle © Kajman

Jezioro wysycha © Kajman

Dojeżdżamy do parku narodowego i tu zong. Teoretycznie nie można dalej jechać na rowerach. Obok stoi budka z pamiątkami. Ela trochę wkurzona znakiem zakazu stwierdza, że w ramach zemsty za to, że Wisła nie dba o turystów rowerowych nie kupi sobie w kiosku żadnej ciupagi! Pan sprzedawca natychmiast wyjaśnia, że rowerzyści ten znak mają w "poważaniu" a i straż też ma do niego podobny stosunek. No i chłop sprzedał czapkę:)

Dolina Białej Wisełki © Kajman

Jak ma być woda w jeziorze, jak ledwo co ciurcy:( © Kajman

Pokaż trasę GPS